Kapelle- Rilland.
Voor het vertrek lang gesproken over de manier waarop in Emergis, de grootste instelling voor geestelijke gezondheidszorg in Zeeland, wordt gewerkt. Afdelingen in Emergis zijn eilandjes. Collega’s zijn concurrenten. Wie goed ‘scoort’ wordt beloond; menselijkheid en aandacht voor patiënten wordt niet gewaardeerd, en financieel onmogelijk gemaakt. Patiënten heten geen patiënten maar klanten. Ook deze ‘klanten’ worden geacht te werken, en te produceren. Voor dat werk betalen zij via het persoonsgebonden budget aan Emergis. Voor het werk dat zij verrichten worden de ‘klanten’ door Emergis betaald met 50 cent per uur.
Vervolgens de polder in. Via de Postweg en Postbrug naar Yerseke. Dat leek een helletocht, dat eerste deel. Harde snijdende wind van opzij; boven op de brug moest ik me aan de reling vasthouden om niet omver geblazen te worden. Motregen en harde wind maken een wandelaar door en doornat. Dus als een verzopen kat kwam ik Yerseke binnen. Dit dorp bestaat van mossel en oesterkweek, en daar is veel over te vertellen, en te onthullen, maar dat komt later, wanneer ik weer door Zeeland wandel. En dan gaat het over de stichting de Zeeuwse Tong van Rinus Platschorre, de echtgenoot van mevrouw Karla Peijs.
Via Yerseke en de Olzendepolder naar Oostdijk. De wind op de dijken is opnieuw gevaarlijk, vooral met langs rijdende auto’s en vrachtauto’s. In Oostdijk, een klein en stil gehucht, ingeklemd tussen Wester en Oosterschelde, even op een bankje uitgerust, en wat water gedronken. Daarna verder, langs het spoor, onder de snelweg van elektriciteit door naar Krabbendijke. Het laatste stuk naar Rilland is donker en stil; aan de wind raak je gewend.
In Rilland is een Shell- benzinepomp van Wim van Gorsel. We kennen elkaar uit het bestuur van de stichting de Levende Delta. Wim heeft zich jarenlang ingezet om duurzaam biodiesel te produceren. Vorige week heeft hij als eerste Nederlandse teler / producent tijdens de lancering van het nieuwe Nederlandse certificatiesysteem voor duurzaamheid van biomassa samen met o.a. oud Minister President Ruud Lubbers, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het Rotterdam Climate Initiative een intentieverklaring ondertekend waarin verklaard wordt dat daadwerkelijk gestart is met deze certificering.
Mijn uitgebreid verslag zal ik maken in een briefvorm. Ik begin er morgen aan; nu naar Antwerpen, voor het plezier, maar ook omdat ik iets wil uitzoeken: hoe zit het met de socialistische ziekenfondsen in België. Ooit was ik daar lid van, en dat beviel goed. Waarom gaan toch zoveel Zeeuwen naar Vlaanderen voor zorg en onderwijs?